Η Αλίκη με ρώτησε:

-Πού κατοικούν τα φαντάσματα;

-Στις σπηλιές του μυαλού, της απάντησα.

-Και τι κάνουν εκεί, με ξαναρώτησε.

-Θυμούνται, θυμούνται για πάντα, ήταν η απόκρισή μου.

-Μα αυτό είναι ένα πραγματικό μαρτύριο, μου παραπονέθηκε.

-Κι όμως αυτό κάνουν, συντηρούν τη θύμηση, αυτός είναι ο μοναδικός λόγος της ύπαρξής τους. Όταν η θύμηση χαθεί, εκείνα αυτομάτως παύουν να υπάρχουν, όπως ο καπνός που χάνεται όταν σβήσει η φωτιά.

-Παράξενα που είναι τα φαντάσματα, μου είπε, κοιτάζοντάς με με ορθάνοιχτα μάτια απορημένη.